Maandag 28 augustus 2023
de grote dag
is eindelijk aangebroken
Hoi, ik ben Sonja en ik heb een hoor-uitdaging. Ik neem je graag mee in mijn avontuur dat ‘een CI’ heet. Tot horens! 😉
Wie ben ik?
Sonja Lozeman
42 jaar
uit Hengelo
De feiten
Draag sinds 2005 hoortoestellen
en heb op 03-08-2023 een CI gekregen.
De aansluiting
Ein-de-lijk! De dag is aangebroken… Maandag 28 augustus 2023 om 10:00 uur mag ik mij melden bij audiologie-behandelaar meneer Buurman voor het activeren en aansluiten van de processor!
Om 07:30 uur in de ochtend is Kim bij mij en we drinken eerst rustig een bakje koffie. (Koffie is leven, voor ons allebei… 😉 ) Daarna stappen we om 08:00 uur in de auto naar Nijmegen. Kim rijdt. Dat vind ik fijner omdat ik op rechts niks hoor en autorijden en kletsen met alleen links is geen beginnen aan. Dus… zo gezegd, zo gedaan. We zijn mooi op tijd over en lopen meteen door naar de afdeling.
Op tijd
Op het scherm staat dat meneer Buurman op tijd is en we nemen eerst nog maar eens een bakje koffie. Ik word opgehaald en we lopen naar het kamertje waar het allemaal gaat gebeuren! Ik ben zo nerveus als maar kan en dat meld ik ook maar meteen. Helemaal niet erg, neem rustig plaats. De doos met alle apparatuur wordt erbij gepakt en op de tafel uitgespreid. De kleur wordt gecheckt. Zwart klopt? Ja! Check.
Stem ontrafelen
De audioloog begint met uitleggen wat hij allemaal gaat doen. Ik moet heel even wennen aan zijn ietwat Nijmeegse accent maar zodra ik ‘m eenmaal door heb gaat het beter. Dat heb je als je niet goed hoort. Dan duurt het soms even voor je iemands stem en accent ontrafeld hebt. Grappig hoe dat werkt!
Magneet
Hij gaat verder met vertellen en uitleggen en op een gegeven moment zet hij de processor op mijn hoofd. De sterkte van de magneet wordt getest. We gaan over op magneetsterkte 2. Hij legt uit dat hij het liefst een zo zwak mogelijke magneet gebruikt om de huid op je schedel niet te irriteren of drukplekken te krijgen. Magneet 2 voelt prima. Stevig maar niet te strak. Sowieso een gek gevoel om iets op je hoofd ‘geplakt’ te krijgen en dat vervolgens gewoon blijft zitten!
Nu gaat hij op de computer de elektroden activeren. Dat neemt even tijd in beslag en ondertussen gaat hij verder met zijn verhaal. Er komt een heleboel informatie op me af. Veel wist ik al, veel wordt nog iets uitgebreider besproken en ook wat nieuwe dingen.
Het moment van de waarheid
Dan is het tijd om de elektroden te gaan testen! Dit betekent voor mij het moment van de waarheid! Wat ga ik horen? Doen ze het allemaal? Moeten ze hard staan voor ik ze kan horen? Super spannend. Buurman legt uit dat er een soort ritmisch geluid wordt doorgestuurd en ik moet aangeven wanneer ik het hoor. Net zoals de gehoortest met de koptelefoon eigenlijk. Ok, let’s go!
Hij doet ’t!
Mijn hart begint te razen en ik wacht in spanning af. “Moet ik mijn andere hoortoestel niet uitdoen?” “Nee hoor, dat hoeft niet…” En dan opeens! Ik concentreer me even extra. Daar is het! Ik hoor wat! Een ritmisch piepje dat lijkt op een hartslag maar dan heel hoog. WOW! Ik word er emotioneel van en begin te lachen van de zenuwen. “Het klinkt héél hoog!” “Dat klopt, goed van je!” Zegt Buurman. En de volgende. Ja! Ik hoor wat! Het is ongelofelijk. Zo gaan we van heel hoog naar heel laag de hele toonladder af en ik hoor ze allemaal. ALLEMAAL!! Ik vind het niet normaal.
Alles klinkt nog heel erg gek en het is een scherp en mechanisch geluid. Het klinkt meer als sissen dan als de gewone klanken die ik gewend ben. Maar er is geluid! Het geluid is heel moeilijk onder woorden te brengen. Maar who cares! Er is geluid!
Geen ‘piepfase’
We doen nog wat kleine testjes om te kijken of ik al iets kan verstaan maar dat valt nog niet mee. Geen probleem! Het feit dat ik alle tonen al heb gehoord is heel goed. Hij vertelt ook dat bij de meeste mensen eerst allerlei piepjes en kraakgeluiden te horen zijn, maar zoals het er nu naar uitziet sla ik de zogenaamde ‘piepfase’ over en klinkt het meteen als geluid. Wauw!
Hij praat nog verder over de inhoud van de koffer, de app op de telefoon wordt ingesteld. Ik mag gaandeweg de komende weken naar een harder programma als programma 1 te zacht begint te worden, enz. enz.
Heel erg veel informatie en ik denk dat ik niet alles nog weet. Maar dat komt goed. Over ca. 1,5 week mag ik alweer terugkomen voor de eerste afregeling en ondertussen mag ik rustig gaan wennen aan dit nieuwe geluid.
Een grote klankkast
Kim en ik gaan meteen naar het restaurant om wat te eten want we hebben kneiterhonger! Je moet je voorstellen dat het restaurant een soort open plafond heeft van 5 verdiepingen én een espressomachine achterin. En heel veel pratende mensen, allemaal door elkaar… Bestek, borden, kopjes, vallend servies… Gekkenhuis!
Het is één grote klankkast! Maar het is echt bizar. Het voelt meteen alsof ik niet meer half ben afgesneden en op rechts klinkt gewoon weer geluid! Het klinkt echt werkelijk nergens naar, letterlijk, maar er is geluid! Ik doe de magneet heel even af om het verschil te horen. Wauw! Heel intens en heel overweldigend! Maar wat ben ik blij!!
Het is inmiddels lunchtijd en heel erg druk in het restaurant. Daarom nemen we plaats aan een tafeltje waar al een hoogzwangere dame zit en raken aan de praat. Ik zit nog zo vol van al dit geluid en wat ik zojuist heb meegemaakt. En ook zij vindt het blijkbaar erg interessant en dat levert een leuk gesprekje op.
Als ze bijna weggaat zeg ik: “Ik moet het allemaal nog even laten indalen maar op een iets andere manier dan jij…” Ze begint te lachen en we nemen afscheid. “Succes ermee he?!” “Ja jij ook! Dankjewel.”
Zoveel geluid en niet meer mono
Onderweg in de auto terug naar huis kletsen we weer zoals we gewend zijn en ik bedank Kim nog maar weer eens voor alles wat ze voor me doet. Meine Gute… Wat ben ik blij met haar! Voor Kim was het toch ook wel spannend en intens allemaal blijkt wel als we thuiskomen. De man met de hamer sloeg ook haar niet over vandaag. 😉
Onderweg stuur ik een heleboel appjes naar alle mensen die met me meeleven deze spannende tijd. Dat zijn er nogal wat! Super lief, bedankt iedereen! Daar ben ik echt heel dankbaar voor. Ik hoop maar dat ik niemand vergeten ben, maar anders bij deze sorry… Mijn brein maakt overuren.
Eenmaal thuis is de ontdekkingsreis begonnen. Hoe klinkt alles en wat hoor ik wel en niet? De dagen gaan voorbij en ik hoor echt vanalles maar tegelijkertijd ook helemaal ‘niks’. Kortom… Er is geen touw aan vast te knopen. Intens. Vermoeiend. Maar wat is dit leuk!
Ik hou een dagboek bij op de dagen dat ik echt iets te melden heb. De eerste dag na de aansluiting hoor ik wel echt duidelijk het ritme van de stemmen maar echt nog heel erg vervormd. Alsof iemand te hard aan de stemvervormer heeft gedraaid.
Wist je dat de klok tikt?
Ik ben even in mijn kantoortje en denk dan opeens wat hoor ik toch?! Wat blijkt… het is het klokje dat op mijn bureau staat! WTF! Ik hoor gewoon het ritme van de secondewijzer! Bizar… dat is echt jaaaaaren geleden dat ik die gehoord heb! Het klinkt niet als tik tik tik maar meer als sss sss sss. Maar toch!
Fluisteren op dag 6
Op dag 6 gebeurt er ook iets geks… ik schrijf weer in mijn dagboek en hoor zelfs de pen die over het papier gaat! Wát?!
En… dit is helemaal apart. Ik haal zo nu en dan mijn hoortoestel uit mijn oor om even alleen met de CI te horen en vandaag hoor ik gewoon mijn eigen stem als ik iets fluister! HEH!? Als ik harder praat wordt het weer vervormd maar fluisterend kan ik het gewoon verstaan volgens mij! Dit is bizar! Of nemen mijn hersenen me in de maling?
Donderdag naar de kapper
Alsof het jaren geleden is, zo voelt het! Maar vandaag is het donderdag en ga ik weer lekker naar de kapper. Heerlijk! Ik had Manon, mijn vaste kapster met haar eigen salon aan huis in Borne (Salon 16, no spon! Gewoon fan. 😛 ), al een paar weken geleden geappt dat ik niet wist of het me ging lukken maar vandaag heb ik er echt onwijs veel zin in.
En toch wel een mijlpaaltje weer… de eerste keer mét CI naar de kapper. Het was heerlijk! Mijn ‘Coupe Catastrofe’ werd vakkundig en binnen no-time omgetoverd tot een volle bos. Daar knapt een mens echt van op! 🙂 Dankjewel Manon!
Vrijdag tweede afregeling
Morgen, vrijdag 8 september, staat de tweede afregeling op het programma (de eerste na de aansluiting) en ik ben echt reuze benieuwd! Niet alleen naar wat ze er in Nijmegen van vinden, maar ook wat er na deze afregeling allemaal aan geluiden tevoorschijn gaat komen.
Geduld is natuurlijk wel een dingetje in mijn geval… Mij kan het natuurlijk niet snel genoeg gaan maar ik moet geduld hebben. Maar… ik moet eerlijk zeggen dat het mij tot nu toe al meerdere malen positief verrast heeft! Ik hoor geluiden die ik al jaren niet meer heb gehoord. Maar één ding is nog best wel irritant te noemen en dat is mijn eigen ademhaling. Die klinkt echt als een hard geruis. Hahaha! Benieuwd wat ze daarvan gaan zeggen.
En nog een grappig feitje… plassen! Weet je hoeveel geluid dat kan maken!? Het klinkt nu voor mij gewoon als steentjes die in de pot vallen. Bizar! Je zou het eigenlijk eens moeten horen. Je weet echt niet wat je meemaakt. 😀
“Alles klinkt nog werkelijk nergens naar, maar elke dag wordt het een heel klein beetje beter. Geduld is een schone zaak! Ik ben heel benieuwd wat er de komende weken allemaal tevoorschijn komt. I keep you posted.”
So far, so good
Dus… So far, so good! Ik ga vol goede moed onverminderd door en hoop gauw weer een update’je te kunnen delen als er weer wat te melden is! Bedankt als je helemaal weer tot het einde bent gekomen én voor alle leuke reacties! Dat vind ik echt heel erg tof en geeft me moed! Dankjewel.
meer weten?
Omdat het best wel een intensief en uitgebreid revalidatietraject is waar ik nu in zit, kan ik moeilijk alle details hier met je delen. Maar mocht je het nu interessant vinden en willen weten wat me nog te wachten staat… Er is een informatieplatform op de website van het Radboud UMC waar elke stap beschreven staat.
vragen? GRAAG!
Mijn doel met dit blog is om meer bekendheid te krijgen over slechthorendheid, en dan met name onder jonge mensen. En over het fenomeen Cochleaire implantaten. Ik wil het taboe doorbreken dat hoortoestellen en hoorproblemen alleen voor oude oma’s zijn of mensen die op een festival met de boxen hebben staan knuffelen. Want nee… Hoorproblemen zijn van alle leeftijden. Ze zijn onzichtbaar maar laten we het uit dat donkere hoekje halen. Dat is mijn doel. Ik zou het fijn vinden een reactie van je te horen en heb je een vraag? Laat het me weten. Hieronder… of een appje. Want hey, appen kan altijd!
Tot horens!
Liefs, Sonja
Wauw wat spannend allemaal voor je en wat fijn dat de eerste aansluiting zo positief voor je was. Heel veel succes met je hoor reis met je CI